DE ECHTE BRES COLUMN 30

Hier zijn we dan weer met een nieuwe column, en ik wilde beginnen met dat coke gevalletje Frank Masmeijer en iedereen die over onze koning Willem Alexander heen duikelt om te vertellen dat het zaakje van Frank en Willem behoorlijk stinkt want hoe kan dat nou. Ten eerste mijn persoonlijke mening is (en ik kan die Frank Masmeijer helegaar niet hoor, want misschien is het wel een grote gore klootzak) dat die Frank Masmeijer lang genoeg heeft gezeten in dat België.

Ik meen dat hij zeven jaar heeft uitgezeten van de negen en half jaar die hij heeft gekregen voor zijn aandeel in die coke smokkel, en dat hij hier in Nederland verder de anderhalf jaar mocht uitzitten. Nou en dat vind ik genoeg, want je zit daar in de Belgische bajes echt niet zo lekker als hier in de Nederlandse bajes. En buiten dat, de straf die hij hier in Nederland had gekregen van zo’n D66 rechtertje had misschien hooguit 2 jaar geweest met aftrek van voorarrest denk ik.

Echt en dat meen ik die straffen zijn hier niet te vergelijken met andere landen en zijn inderdaad zo als ik al vaker zegt veel te licht hier. Dus dan vind ik dat de regel gelijke monniken gelijke kappen geld, want als je hier voor de rechter staat voor het beroven en verkrachten, het doodsteken of doodschieten van mens en dier, of zelfs het doorrijden met een slok op je maar hooguit een jaartje of anderhalf krijg.

En vind ik zeven jaar tuchten in België zwaar aangepakt, en vind ik het een goeie zaak dat de Koning alleen maar zijn goed keuring heeft gegeven omdat hij er waarschijnlijk net zo over dacht als ik. En het is enkel maar zijn handtekening onder een gratie verzoek zetten, want dat is slechts maar een bekrachtiging van het besluit van de minister van rechtsbescherming.

Tja, en dan wilde ik het toch ook effe hebben over die vrouw (domme koe) die afgelopen dinsdagmiddag op de rug van een spitssnuitdolfijn probeerde te klimmen bij het strand van Zandvoort (wat ook bijna lukte) en een ritje op die dolfijn zijn rug wilde maken. Iedereen weet dat deze dieren stress hebben en vaak sterven als ze in ondiep water zijn geraakt, maar door het normale verstand van de rest van de omstanders die deze mooie dolfijn richting open zee wisten te duwen, en die domme koe er van af trokken is het hopelijk gelukt om dit mooie dier te redden.

En ook de vierdaagse zit er weer op en ik heb enorm veel respect voor de mensen die hem lopen, en of dat nou de veertig of vijftig kilometer is…respect, en ik doe het ze niet na. Maar ik wil toch eens iets aan jullie vragen hoe dat nou kan. Ik kwam vroeger veel in Oostenrijk en daar sterft het ook van de wandelaars die met rugzak stok en hoed of pet op s’morgens voor de zonsopgang de bergschoenen aan trokken en daar dan ook zo slordige 30 kilometer weg te wandelen…..ook respect, en ik kan het echt niet en zou het ze ook in mijn goeie tijd niet na doen.

Maar, en nu moeten jullie eerlijk zijn, heel veel (niet allemaal natuurlijk) zijn er al oud, heel veel zijn er dik, heel veel hebben kromme benen, heel veel hebben een bochel en lopen van af het begin al alsof ze nog geen 2 kilometer gaan halen. En wat is het geval zonder moeite lopen ze het uit, of het nou die tocht in de bergen van Oostenrijk is of de vierdaagse van Nijmegen lachend komen ze over de finish. Ik begrijp dat echt niet, en ik bedoel dat helemaal niet lelijk of zo hoor maar ik verbaas mij er heel erg over.

Oke, natuurlijk als je een peloton soldaten ziet marcheren of lui van de politie, brandweer of sportverenigingen dan weet je dat oké zit en dat die getraind zijn en dat die het makkelijk halen. Maar nogmaals met respect begrijpen doe ik het niet en ik denk dat ik het ook nooit zal begrijpen, maar dat het kan vind ik een wonder.

Nog effe een kleine update over het geheim van de vierdaagse dat ik net hoorde, want ik las een berichtje dat je geen Patricia Paay meer hoeft te heten om wat zeik te drinken want alle urine van de wandelaars daar word weer drinkwater van gemaakt.

Ja, echt geloof het of niet, en alleen het idee al dat ik van zo’n stelletje lieve vrijwilligers aan de kant van de weg een flesje water krijg dat misschien door gasten die de vorige dag eerder bij dat checkpont en rustpunt waren langs geweest is geproduceerd. Nee dank u ik pas, maar ik begrijp nu wel wat de ongetrainde moeilijk lopende wandelaars gemeen hebben met de goed getrainde wandelaars….ze drinken elkaars urine…..bbbbrrrrrr…..😮😭😷 lol;-))

Tot volgende week.

Groet van Henk Bres!!

PS: Wel als laatste maar zeker niet onbelangrijk, en eigenlijk wel het belangrijkste van deze column is het nieuws dat mijn Corretje weer kreeg van haar oncoloog Anouk, en dat is natuurlijk dat alles helemaal goed gaat met haar. En ook dat de bloedwaarde van alle weke delen van haar lichaam zoals nieren, lever, longen enz enz allemaal helemaal oké zijn, en ook de de kankâh zelfs iets minder is geworden……..dus feest in huize Bres.