DE ECHTE BRES COLUMN 16

Hebben jullie nou ook wel eens het gevoel dat iets wat je doet nou nooit is normaal kan gaan. Er is altijd wel wat dat helemaal fout gaat, en vaak bij de meest eenvoudige dingen, zie hier bijvoorbeeld een klein dingetje dat misgaat in huize Bres.

We hadden van iemand een mooie rododendron gehad, en natuurlijk was ik de aangewezen persoon om dat ding een mooi plekje in de tuin te geven. Zo gezegd zo gedaan maar niet voordat ik een stoel had laten neerzetten door mijn Corretje, omdat mijn hele tuin bijna bestaat uit stenen en die er eerst uit moesten worden gehaald. Vandaar die stoel want dan kan ik dat mooi zittend doen omdat ik natuurlijk met die klote onstabiliteit in mijn poten zit.

Het ging gewoon helemaal vlekkeloos totdat ik (zittend) effe een tangetje moest pakken om die border wat steviger neer te zetten, en jullie kunnen het al vermoeden natuurlijk het stoeltje is er niet op gebouwd om zijwaarts iemand van honderdvijftig kilo tegen te houden en met een (echt waar) enorme knal brak de hele zijkant af en lag ik tussen de kapotte stoeldelen op de grond met mijn dikke flikker.

Corretje schok en riep “wat doe je nou weer klootzak”, wat ik terug antwoorden over die stoel zal ik hier niet herhalen maar mijn Corretje word er voor behandeld. Ze kwam aangesneld, en wilde mij zo goed als mogelijk omhoog trekken maar ja daar had Ted van de Parre zelfs moeite mee gehad. Ze riep heel hard ‘auw’ kreeg een pijnscheut achterin haar knie, zakte er doorheen en hup daar lag ze boven op mij.

Nou de lamme help de blinde en na flink wat gesteun, gekreun en getrek stonden we allebei weer op onze hoeven en moesten uit eindelijk gieren van de lach. God lieve mensen wat was ik blij dat er niet de een of andere buurman het hele voorval had gefilmd want geloof mij nou maar het filmpje was viraal gegaan, en na het kijken van onze capriolen in China hadden de mensen gierend van de lach hun asbakken buiten gezet.

Ja, en dan om nog maar eens wat te noemen iedereen heb wel een een oud oma middeltje geprobeerd om wat lichamelijke ongemakken te verhelpen. Zo heb ik al een tijdje last van zo’n frutseltje onder mijn armen en aan de zijkant van mijn nek, het zijn een soort wratjes denk ik. Maar ik durf er niet mee naar een dokter want dan komme ze gelijk met dat stikstof gebeuren om het weg te branden en dat lijkt mij helemaal niks.

Nee, ik heb op het internet gelezen dat er een oplossing was uit oma’s tijd en dat ik gewoon die frutseltjes (waarvan er eentje lijkt op een mini lulletje) met appelazijn mot aantippen en hup ze vallen er af zeggen ze. Nou heb ik er al een halve fles appelazijn er tegen aan gedouwd en die dingen zitten er nog, echt niet te geloven. Ik kan aftershave op doen wat ik wil maar als ik s’morgen op mijn scootmobiel wat boodschapjes gaat doen dan zie ik aan de mensen hun porem dat ze denken (en het thuis gelijk vertellen) dat die ouwe lul die voor hun stond bij de stoplichten niet enkel een sjagerijnige zure kop had maar er ook nog naar stonk, want echt als ik wat uit het bovenste keukenkastje pakt krijg ik ook een zure azijnlucht in me neus.

Maar ja we blijven maar lachen, want echt lieve mensen dat hebben we nodig. Ik merk het echt om mijn heen dat die echt Haagse humor aan het verdwijnen is, en dat merk ik niet alleen ik hoor het ook vanuit andere steden. Echte Amsterdammers, zo van die Jordaneese die ook best de humor aan hun kont hebben hangen die wonen merendeel in Almere, en in Utrecht is de humor ook ver te zoeken.

Ik probeer het wel eens maar het lijkt wel of ze het niet meer willen of kunnen begrijpen. Bijvoorbeeld in de avondwinkel hier in de buurt ga ik wel eens effe een paar pipo’s halen (dat zijn grote broodjes en lekker met smeerkaas en sambal er op) staat er bij de kassa een briefje of als ik 25 jaar ben dat ik mij mot legitimeren, dus ik pak mijn rijbewijs en zei tegen die verkoper ik ben al 25 geweest hoor gewoon als een geintje.

Nou deze man hakkelde van ellende en ik kreeg excuses want dat was niet voor mij bedoeld maar voor mensen die 25 waren, en ach wat vond hij het erg dat ik dacht dat het ook voor mij gelde dat briefje. En oké het siert deze jongen dat hij beleeft was tegen een naar een azijn stinkende ouwe lul en het netjes uitlegde maar ik bedoel de het als grapje, en dat word niet meer begrepen helaas.

En dan was het nog geen eens een leuk grapje maar gewoon een kutgrapje, waarmee ik enkel maar mee wil zeggen dat het niet meer zo leuk is als de mensen je aankijken of je niet spoort lol ;-)) en dat je geen geintjes meer kan maken.

Volgende week ga ik weer lekker me eigen overal weer mee bemoeien wat mij is opgevallen in Nederland en de wereld, maar ik was vandaag erg melig en vervelend en dat komt ook tot uiting in mijn column, en door het mooie weer!!

Tot volgende week,

Groet van Henk Bres!!